Nieleczone obrzęki limfatyczne wpływają na miejscowe osłabienie immunologiczne, stanowią podłoże do rozwoju chorób dermatologicznych, ze szczególnym uwzględnieniem infekcji bakteryjnych a nawet nowotworzeni, mogą być przyczyną nawracających stanów zapalnych groźnych dla zdrowia. Skutkiem obrzęków może być również uczucie ciężkości, ograniczenie możliwości ruchowych, niedowłady, bóle spowodowane napięciem skóry, mniej lub bardziej odczuwane zaburzenia psychiczne.
 

Terapię tę stosuje się m.in. przy:
• obrzękach limfatycznych
obrzęki pierwotne tzw. wrodzone uszkodzenia układu limfatycznego oraz
obrzęki wtórne powstałe np. po usunięciu węzłów chłonnych lub jako skutek radioterapii
• obrzękach pourazowych
(po zabiegach operacyjnych, towarzyszące złamaniom, skręceniom, uderzeniom, oparzeniom, kontuzjom sportowym),
• niewydolności żylnej
(w tym np. w owrzodzeniach podudzi)
• obrzękach powstałych z powodu braku aktywności ruchowe
(np. po udarze mózgu, po urazach mózgowo-rdzeniowych, w przebiegu stwardnienia rozsianego)
• obrzękach lipidowych
(bolesne obrzęki tkanki tłuszczowej - cellulitis)
• obrzękach idiopatycznych
• obrzękach zapalnych
(w przebiegu choroby reumatycznej czy zapalenia na skutek radioterapii)
• obrzękach towarzyszących zaburzeniom krążenia tętnic
(obrzęki przy miażdżycy zarostowej tętnic, po rekonstrukcji naczyń, po operacjach w stanie niedokrwienia)
oraz
• operacjach plastycznych
• zabiegach kosmetycznych i pielęgnacji ciała
• odnowie biologicznej.

 

Celem terapii obrzękowej jest doprowadzenie do zmniejszenia lub ustąpienia wywołanych obrzękiem dolegliwości, a co za tym idzie, utrzymanie lub przywrócenie zdolności pacjenta do pracy.
Metoda ta składa się z kilku, powiązanych ze sobą części:
• manualny drenaż limfatyczny  - MDL
• terapia obrzęku (stosowana przy obrzęku limfatycznym)
• terapia kompresji (uciskowa)
• terapia ruchowej przy zachowaniu kompresji
• pozycje ułożeniowe
• terapia oddechowa.